ဘ၀က ျဖားက်လခေရ ျပာေတာေခ်
ႏွလံုးသားက ၀ါ လဗြီွသတ္ခံထားရေရ သစ္ရြက္ေျခာက္ေခ်တိပိုင္ေခ်ာင္
စိတ္ကူးေခ်တိကားဆိုေက
အုန္းေဘာင္စီးေရ ဖၾဘဳပ္ေက ကိုရာၾကည္႔လီဖိ..
အင္း.....
ျပာလဲ႔ ၀န္းက်င္က စြတ္စိုေရ ႏွင္းေငြ႔ေခ်ေလာက္ရာ
ေဒရင္ ကိုအီးစီႏိုင္ဖို႔လား
မထင္.....
အာတိတ္ရခဲျပင္ထက္မွာ ေမွာက္ခံုလားအိပ္ေကေတာင္
အပူတိ တစိေခ်ေလ်ာ႔ ဖို႔လား... မထင္...
တစ္ေယာယ္တည္း အလြမ္းတိႏွင္႔ က်င္ကိုင္ဘနာ
သဘြတ္အူထနိန္ေရ ႏွလံုးသားကေလ
ခါးသီးရက္စက္ လြန္းေရ နိန္႔ရက္ေခ်တိကို
ဘေဇာင္ေျပာရဖို႔လဲ...
ဘိုးဒူႏွင္႔ရာ လြင္႔ခ်င္ေလာက္လြင္႔လီဖိ လို႔ ႏွက္ပလိုက္ခ်င္ယာ..
တစ္ခါတစ္လီ ဆိုေက အျပစ္မရွိေရ လဗေခ်ကို ေတာင္
နန္႔ေယာင္ဂါးခံနိန္ေရ ထင္ဗနာ မာန္ပါခ်င္မိေရ .....
အင္းးးး.. အဂုေတာ႔ခါ..
ဘာမီတင္ ကိုရာ ေယာကၹေတာ္နိန္ယင္႔...




............................၇ . ၃ . ၂၀၁၀..............